۱۳۸۹ شهریور ۲۴, چهارشنبه

هانیبال الخاص نقاش ایرانی در گذشت



هانیبال الخاص، نقاش ومنتقد، شاعر و پدر  فیگوراتیو در نقاشی نوگرای ایران در سال ۱۳۰۹ از پدر و مادری آشوری در کرمانشاه به دنیا آمد.و سرانجام بر اثر سرطان  روز سه شنبه 23 شهریورماه 1389، در سن هشتاد سالگى در آمریکا درگذشت. هانیبال الخاص که از چند سال پیش به سرطان مبتلا شده بود و در چند روز گذشته حالش رو به وخامت گذاشته بود، روز سه شنبه، ۲۳ شهریور، به دلیل حاد شدن بیماریش و کهولت سن در ایالت کالیفرنیای آمریکا در گذشت. وی خرداد سال جاری به دلیل بزرگداشتی که شاگردانش در خانه هنرمندان برای وی برگزار کرده بودند، از آمریکا به ایران سفر کرد و لی در ایران نماند و به امریکا بازگشت . الخاص در دوران زندگیش بیش از ۱۰۰ نمایشگاه انفرادی و بیش از ۲۰۰ نمایشگاه گروهی در ایران، اروپا، کانادا، آمریکا و استرالیا برگزار کرد.
همچنین وی ۳۵ سال از عمرش را به تدریس در دانشگاه‌ها و هنرستان‌های مختلف نظیر هنرستان پسران تهران، دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانشکده مانتیسلو ایالات ایلینویز آمریکا پرداخت. 
 از جمله مسولیتهای وی :
 5 سال در هنرستان پسران
۶ سال در دانشکدهٔ مانتیسلو ایالت ایلینویز آمریکا با سمت مدیرگروه و دانشیار
۱۷ سال در دانشکدهٔ هنرهای زیبای دانشگاه تهران،
۷ سال به طور موقت در أانشکده هنر دانشگاه آزاد تدریس کرد
از سال ۱۳۵۳ به مدت ۴ سال در روزنامه کیهان نقد هنری نوشت. 


از اثار وی در ویکی پدیا می توان به  ده‌ها کتاب روی جلد کشیده و شعر مصور  و ۴ کتاب در آموزش هنری تالیفی اشاره کرد.علاوه بر این به زبان آشوری ،هزاران بیت، دوبیتی، هایکو، قصیده، منظومه و غزل سروده و ۱۵۰ غزل حافظ را به زبان آشوری ، با حفظ وزن و قافیه و معنا و طنز، ترجمه کرده است. از نیما یوشیج، ایرج میرزا، میرزاده عشقی و پروین اعتصامی نیز آثاری را به آشوری برگردانده‌است.هانیبال در نمایشگاه‌هایش با طنز و ابتکارهای مختلف مانند: برقراری هپنینگ‌ها ، انتخاب محیط انبار برای نمایشگاه ، حواله کردن بیل ، نقاشی‌های پر از هزلیات عبید زاکانی و مولوی کوشیده تا سلیقهٔ نمایشگاه روهای مقرراتی را به هم بزند.
الخاص تاکنون به جز هزاران تابلوی کوچک و بزرگ، ۳۰۰ متر مربع نقاشی دیواری و نیز ۳ پردهٔ ۱۵ قطعه‌ای و ۴ پردهٔ ۸ قطعه‌ای آفریده‌است. یکی از مهم ترین آثار هانیبال تابلوی ۱۵ قطعه‌ای آفرینش می‌باشد. وی در سال ۱۳۸۱ در موزهٔ آزادی ۵۰ سال نقاشی خود را (۳ سال دیرتر) جشن گرفت.