در دهه 60 مردم فلک زده ایران یا در صف کوپن و سیگار و دفتر و بنزین بودند یا در صف اعزام به جبهه های نبرد حق علیه باطل بودند. در دهه 70 هم علاوه بر صف کوپن صف دلار و سکه هم اضافه شد . در دهه 80 هم که برکت دوره اصلاحات صف کوپن ناپدید شد ولی در صف اصلاح وسلمانی نظام جمهوری اسلامی ایستادند.
ولی یک صف که 400 ساله از سوی صفویه به یادگار مانده صف غذای نذری است. در ده روز از سال این سنت غذای مفت انقدر خوب جا افتاده که مردم ناخودآگاه هرجا صف می بینند سریع به داخل صف می روند تا دلی از عزا دراورند.
جالبترین جای قضیه صف نذری هم تمام شدن غذا است که باعث واکنش عزاداران می شود و سریع بدنبال صف دیگری می گردند.
مثلا دیروز 16 اذر برابر با 11 محرم بود و در بازار تهران که تعطیل بود صدتا صدتا دسته سینه زن چهارسوق را بالا و پایین می کردند و صف های چند صد متری برای دریافت غذای نذری تشکیل شده بود. دلم برای این بچه هایی میسوزه که یک ماه فراخوان برای حضور دانشجویان در 16 اذر در فضای اینترنت می دادند . باور کنید تا وقتی که مردم هم وغمشان چپیدن در صف غدای نذری و سکه و دلار است رسیدن به ازادی یک رویا بیش نیست.
از ان سو در 16 اذر جلوی هر شعبه بانک ملی در ساسر ایران مردمی از ساعت 3 صبح برای دریافت سکه ایستاده بودند که فقط از تاریخ همینقدر می دانستند امروز باید 16 اذر روز دریافت سکه باشد.
صحنه ای که دیروز 16 اذر در جلوی سفارت المان دیدم خنده دار است یکی از همین ال مفت خور که در صف دریافت ویزای المان ایستاده بود بعد از اینکه میفهمه به جای نذری ویزا میدن به بخت بد خودش که چند دقیقه وقتش تلف شده فحش میداد.
طرف در صف ویزا جلوی سفارت المان ایستاده بعد از دو ساعت میگه : چرا صف تکون نمیخوره حالا چی نذری میدن !؟
تلخ نوشته / پرشیا رویال
داریوش آریایی
